De mannen staan in vol ornaat
gespannen aan de meet.
Ze wachten tot het startsein gaat,
het lichaam licht bezweet.
Hun benen zijn goed ingevet,
die glimmen als een aal.
De teller is op nul gezet,
één schoen rust in 't pedaal.
Daar staan ze dan met kromme rug,
de handen op het stuur.
De starter vlagt en vliegensvlug
gaat men op avontuur.
De vijftig zijn ze gepasseerd,
goed fit en energiek.
Het koersen zijn ze niet verleerd,
en o zo fanatiek.
Ik volg het spel en let goed op,
en hoor een hoop kabaal.
Mijn grote held die rijdt voorop,
-is goed voor zijn moraal-
Er staat veel wind, ze rijden breed,
er wordt gecontroleerd.
Het peloton is nog compleet,
de koers die loopt gesmeerd.
Daar gaat er één op avontuur,
en hij krijgt drie man mee.
De vlucht is maar van korte duur,
dan springen er weer twee.
Men koekeloert, dat lijkt althans,
wie rijdt dat gat nu dicht?
De vluchters grijpen nu hun kans
die zijn al uit het zicht.
Die trappen zich echt wezenloos
en sprinten ongekend.
In rechte lijn en grandioos,
wat een subliem talent.
Tjitske Buwalda, 13 november 2006
Waardeer het gedicht: LIEFHEBBER(IJ)
Beoordeling: 5.3
Aantal stemmen: 934
Aantal hits: 7100
Verstuur het gedicht 'LIEFHEBBER(IJ)' als e-card.
Stuur een gastgedicht in.