Vijf verder en tweeëndertig jaar
Net nog tijd, voor herijken van een top
Lijf stijf, zenuwen volop
Onbekende Horacek, getatoeëerd en honderdvijftien zwaar
Met besef vol van eigen pijn
Knieën die hem nauwelijks houden
Een rug van voorbehouden
Zo stapt hij in ‘t omringd jachtterrein
Een verdwaalde stoot?
De kolos gaat neer
Even tellen en weer
En vooruit nog een keer
Alles voor het eerste bellen
Poeder die nog éénmaal uitschoot
Isd, 10 mei 2004
Waardeer het gedicht: DDP
Beoordeling: 5.4
Aantal stemmen: 1825
Aantal hits: 8041
Verstuur het gedicht 'DDP' als e-card.