de schrale handen
de verwrongen gezichten
de scherpe randen
de roestige gewrichten
de winterse dromen
de schaatsen geslepen
de vaders en zonen
waar de wolken breken
de witte ijspaleizen
door rijders ingenomen
vluchtige patrijzen
langs kromme bomen
onder oude bruggen
door dorpen en steden
de krakende ruggen
o het gesloopte verleden
de brandende ogen
en de tocht der tochten
o de sterke geloven
doch soms vrijgevochten
Antonius, 2 december 2010
Waardeer het gedicht: Vrijgevochten
Beoordeling: 6
Aantal stemmen: 64
Aantal hits: 5721
Verstuur het gedicht 'Vrijgevochten' als e-card.
Stuur een gastgedicht in.