GOUD
Je hele leven
goudgekleurd
door dat moment.
Er is geen rest,
nooit rust
ga door,
het doel, dat telt.
Vertrouwen
heeft nog geen gezicht,
alleen maar ogen
met die verre blik
Een stem
die schreeuwt, beveelt,
gevoelloos doelgericht
op beter resultaat.
Een lijf dat moet
en zal presteren,
liefde, zachtheid
gaat verleren.
Dat moment van goud,
verhult niet alle pijn,
verguldt nooit
het gehandicapte leven,
vergeeft alleen de eer
aan het publiek,
de winnaar,
hulde mee te geven.
Goudomrand berouw?
Wil Melker
23/06/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
wil melker, 23 juni 2010
Waardeer het gedicht: GOUD
Beoordeling: 3.9
Aantal stemmen: 9
Aantal hits: 4220
Verstuur het gedicht 'GOUD' als e-card.
Stuur een gastgedicht in.