Fredje
Met het Petje van
Mercier- BP- Hutchinson,
zo hing hij bij ons onder de radio.
Nadat hij in 1956 Milaan San Remo won.
We luisterden toen nog naar de radio
die gedurig aan ‘de koers’ uitzond.
“En de renners moeten nu nog 35km rijden!”
En toen zong Bobbejaan Schoepen,
‘Ik zie zo gère mijn duivenkot.’
Tijdens de Ronde van Vlaanderen ’57
supporterden mijn oudere broer en ik
in Geraardsbergen aan de Oude Steenweg:
“Alé De Bruyne, alé Fredje, gaas geven ee”
riep iedereen deze snellocomotief toe.
En Fredje wist van gas geven, want hij won
dit keer, en drie keer de Doyenne, ook nog
drie etappen in de Tour, en nog veel meer!...
Maar als de kasten volstonden met bekers,
werd Fred een collega van de radiosprekers.
Daarna kwam Fred als koersreporter op tv,
ik herinner mij zijn polo a la Dana Paola,’
(in feite een Lacoste.)
Al was toen nog alles in witzwart,
- Fred De Bruyne
duidde de koersen weelderig in kleur! –
Karel De Pelsemaeker
Fred De Bruyne
Kon als gevreesde finisher en sterke spurter 7 grote wielerklassiekers winnen. Zo won hij in 1956 Milaan – San Remo. En in 1956-58 en 59 Luik-Bastenaken-Luik of la Doyenne. De Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Parijs – Tours in 1957. Fred won in 1956 ook de 1e, de 6e en de 10e etappe in de Ronde van Frankrijk. Na een aantal valpartijen en een zwaar verkeersongeval beëindigde hij zijn wielerloopbaan in 1961. Van 1962 tot 1977 was hij sportjournalist voor BRT, eerst bij de radio en nadien voor de televisie. Fred en Rik Van Steenbergen waren mijn eerste wieleridolen.
KDP
karel De Pelsemaeker, 18 september 2009
Waardeer het gedicht: Fred De Bruyne
Beoordeling: 6.1
Aantal stemmen: 68
Aantal hits: 6601
Verstuur het gedicht 'Fred De Bruyne' als e-card.